TCR Advanced SL Disc
Tim „Bacon” Searle, lider serii Aussie Hump Day Ride na Zwift, nie zwalnia tempa.
„Wypadek mógł skończyć się gorzej” – mówi Tim Searle. Zbyt szybko zaatakował zacieśniający się zakręt na lokalnym zjeździe.
Jako Anglik mieszkający w Australii od ponad 20 lat, Tim stara się zawsze szukać pozytywów. Każdy, kto dołączył do niego na Zwift podczas Aussie Hump Day Ride i usłyszał jego motywujące komentarze, na pewno poznał go od tej strony.
Ale co doprowadziło człowieka o pseudonimie „Bacon” do tego etapu? Co sprawiło, że został pierwszym na świecie kolarzem, który przejechał 100 000 kilometrów na platformie indoor cycling? A potem 200 000 kilometrów?
Cóż, zaczęło się od wypadku.
„Spadłem z roweru, zaliczyłem długi ślizg i skończyłem na barierce” – opowiada Tim. „Miałem pęknięte żebra i straciłem sporo skóry. Ale i tak miałem dużo szczęścia. Mój rower był całkowicie zniszczony, powrót do zdrowia fizycznego był powolny, a odzyskanie pewności siebie, zwłaszcza na zjazdach, zajęło trochę czasu”.
Ale nie ma tego złego... Wypadek w 2016 roku skierował Tima na drogę z konkretnym celem. Jak wielu rowerzystów zmagających się z kontuzją, musiał on spędzić sporo czasu na trenażerze. Znał już wtedy Zwift i miał kontakt z startupową aplikacją „Virtual Cycling World” jako beta tester.
Tim najbardziej polubił Zwift za aspekt społecznościowy, ale początkowo brakowało mu jazd grupowych dla osób z australijskich stref czasowych. Dlatego w kwietniu 2016 roku Tim założył Aussie Hump Day Ride.
„Celem były wydarzenia grupowe, do których mogliby dołączyć Australijczycy na różnym poziomie zaawansowania i pojeździć z innymi Australijczykami, chciałem mieć coś dla każdego” – mówi. „Szybko staliśmy się jednym z największych zorganizowanych przez społeczność wydarzeń na Zwift, przyciągając nawet 500 uczestników z całego świata”.
Dwa lata później Tim nawiązał współpracę z firmą Giant i od tego czasu społeczność Aussie Hump Day Ride (AHDR) urosła do ponad 5300 kolarzy. Zamiast jednej jazdy w tygodniu, AHDR obejmuje teraz serię cotygodniowych przejażdżek dla osób ze stref czasowych Australii, Ameryki Północnej i Europy. Członkowie społeczności mogą pochwalić się swoimi barwami dzięki specjalnym zestawom dla swoich awatarów oraz prawdziwym strojom AHDR.
Wiele się zmieniło od tego początkowego okresu. „Społeczność Zwift bardzo się rozwinęła od mojego pierwszego kontaktu” – mówi Tim. „Coraz więcej osób zdało sobie sprawę, że może to być równie społeczne, jak jazda na zewnątrz, zamiast izolacji, z jaką tradycyjnie kojarzy się trenażer. Wiele osób regularnie trenuje w otwartej grupie znajomych”.
Jednym z oczywistych czynników wpływających na wzrost AHDR w ostatnim roku była pandemia, która zmusiła wielu kolarzy do poszukiwania alternatywnych sposobów na trening, jazdę i rozrywkę z przyjaciółmi.
„Zwift w oczywisty sposób pozwolił wielu osobom kontynuować treningi, kiedy aktywność na zewnątrz utrudniała kwarantanna” – mówi Tim. „Myślę, że pozwolił też ludziom podtrzymać kontakty społeczne, co jest niezwykle ważne podczas izolacji. Wciąż otrzymuję wiele wiadomości od osób, które twierdzą, że grupy AHDR pomogły im poradzić sobie z pandemią”.
Tymczasem Tim nie zwalnia tempa. Podczas pandemii przekroczył 200 000 km na Zwift. Zwykli śmiertelnicy mogą się zastanawiać, ile dziennie trzeba jeździć, aby osiągać tak zdumiewające liczby – i jak pogodzić to z normalnym życiem, w tym jazdą na zewnątrz. „Jeżdżę od dwóch do czterech razy dziennie, 25–30 godzin tygodniowo” – mówi. „To około tysiąca kilometrów w ciągu tygodnia”.
Dużą część tego dystansu robi, prowadząc grupowe przejażdżki AHDR. Ale pomimo tak dużego zaangażowania Tim wciąż znajduje czas na jazdę na świeżym powietrzu. Mieszka w Coffs Harbour, malowniczym nadmorskim mieście w Nowej Południowej Walii, z mnóstwem trudnych i pięknych tras do przejechania.
„Obecnie około 10% mojej jazdy odbywa się na zewnątrz” – mówi Tim. „Staram się jeździć w każdy weekend, kiedy mam trochę więcej czasu, sam albo w grupie prowadzonej przez lokalny sklep. Zwykle co roku wyjeżdżam też na rowerowe wakacje, przeważnie do Adelajdy na Tour Down Under, gdzie mogę spotkać się z wieloma osobami, które przez resztę roku widuję tylko wirtualnie”.
Być może zastanawiasz się też, czy ktoś, kto przejechał na Zwift więcej niż ktokolwiek inny, ma swoje ulubione trasy i „światy” do jazdy.
„Moim ulubionym jest Watopia” – mówi Tim. „To prawdziwy wachlarz tras, od długich, płaskich czasówek, jak Tempus Fugit, po niezłe podjazdy, jak Epic i Alpe du Zwift. Jest też kilka tras z dobrą mieszanką terenu, jak Pretzel i Sand & Sequoias. Zarówno Francja, jak i nowy świat Makuri Islands wyglądają obiecująco i jestem ciekaw, jak się rozwiną”.
Przy wciąż rosnącej popularności wirtualnego kolarstwa, dzięki platformom takim jak Zwift i liderom społeczności takim jak Tim, jak wygląda przyszłość tej dyscypliny?
„Myślę, że indoor cycling będzie wciąż ewoluować, zwiększając realizm grafiki i dynamiki jazdy” – mówi Tim. „Przypuszczam, że sterowanie oraz hamowanie zostaną dopracowane i będą odgrywać większą rolę we wrażeniach z jazdy. Szutrowe i górskie trasy już teraz zdobywają popularność. Chciałbym też zobaczyć możliwość dodania wiatru poprzez regulację oporu – być może zostanie to wprowadzone. Bez wątpienia kiedyś pojawi się jazda w wirtualnej rzeczywistości, ale zanim do tego dojdzie, jeszcze sporo musi się zmienić w dużych i nieporęcznych goglach”.
Więcej informacji i najnowsze harmonogramy serii AHDR znajdziesz tutaj.
Aby dowiedzieć się więcej o Timie, sprawdź jego stronę ambasadora lub obserwuj go na Facebooku i Instagramie.